دِنزِل هِیز واشینگتن دوم یا دِنزِل هِیز واشینگتن جونیور (به انگلیسی: Denzel Hayes Washington II) (زادهٔ ۲۸ دسامبر ۱۹۵۴ در ماونت ورنن، ایالت مریلند) کارگردان و بازیگر اهل ایالات متحدهٔ آمریکا است.

از دههٔ ۱۹۹۰، با حضورش در فیلم‌های مختلف و با به‌تصویرکشیدن زندگی واقعی بعضی از شخصیت‌ها، همچون استیو بیکو، مالکوم ایکس، رابین کارتر، میلیون بی تالسون، فرانک لوکاس و هرمن بون توجهات بسیاری به‌سوی خود برانگیخت.

تا به حال ۲ جایزهٔ آکادمی (اسکار) ۳ جایزهٔ گلدن‌گلوب و به دنزل تعلق گرفته‌است. او بعد از سیدنی پواتیه، دومین شخصیت برجسته و قابل توجه آمریکایی-آفریقایی‌ست که توانسته جایزهٔ بهترین بازیگر آکادمی را به‌خاطر نقشش در فیلم روز تمرین (محصول ۲۰۰۱) به‌دست آورَد.

زندگی شخصی

او در سال ۱۹۸۳ با هنرپیشهٔ زن، پالتا پیرسون (اکنون پائولِتا پیِرسون (واشینگتن)) ازدواج کرد. او پالتا را در اولین تله‌فیلمی که در آن نقش داشت، به نام ویلما، ملاقات کرد. این زوج هم‌اکنون دارای ۴ فرزند هستند: جان دیوید (زادهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۸۴)، که بعد از بازی‌های فوتبال دانشگاهی در مورهاوس قراردادش را با باشگاه سنت لوئیز در مهٔ ۲۰۰۶ امضا کرد. دومین فرزندشان کیشا (زادهٔ نوامبر ۱۹۸۷)، که هم‌اکنون مشغول تحصیل در دانشگاه ییل است؛ و در آخر، یک دوقلو به نام‌های الیویا و مالکوم (به افتخار فیلم مالکوم ایکس) در آوریل ۱۹۹۱ به دنیا آمدند. واشینگتن و همسرش مجدداً در سال ۱۹۹۵ یاد و خاطرهٔ مراسم عروسی‌شان را، این بار در آفریقای جنوبی، زنده کردند.

واشینگتن و خانواده‌اش از سربازان در مرکز پزشکی ارتش در سان‌آنتونیوی تگزاس دیدن کردند که بعدها هتل‌های کوچکی که دارای اتاق‌های متعددی بود، به خانواده‌های سربازانی که در بیمارستان بستری بودند اهدا کردند. در اکتبر ۲۰۰۶، کتاب پرفروش و پرتیراژی به نام دستی تا هدایت کند مرا را منتشر کرد که ترکیبی از بازیگران، سیاستمداران، ورزشکاران و عوام بود که از معلمان دوران بچگی‌شان یاد می‌کردند. درحقیقت، این کتاب به یاد سالگرد باشگاه صدسالهٔ دختران و پسران آمریکا به چاپ رسید، زیرا واشینگتن هم در این باشگاه در دوران بچگی‌اش شرکت کرده‌بود.

واشینگتن یک مسیحی تمام‌عیار است. او همیشه به‌همراه هنرپیشهٔ زنی به نام آنجلا باسِت به کلیسای لس‌آنجلس می‌رود. نیروهای ارتش انقلابی کلمبیا، واشینگتن را یکی از سه نفری خواند (دو نفر دیگر، کارگردانان: الیور استون و مایکل مور) که مایلند با آنها راجع به آزادی ۳ نفر از افرادشان که ۵ سال است اسیر هستند به بحث و گفتگو بنشیند.

واشینگتن در ۱۸ مهٔ ۱۹۹۱، جایزهٔ دکتریِ افتخاری را از دانشگاه فوردهام (دانشگاهی که در آن تحصیل کرده‌بود)، به‌خاطرِ داشتن موفقیت‌های تأثیرگذار در کشف استعدادهای چندجانبه، دریافت نمود. او همچنین دکترای افتخاری صفات انسانی و بشردوستانه‌اش را از دانشگاه مورهاوس در ۲۰ مهٔ ۲۰۰۷ دریافت کرد.

فیلم‌شناسی

۱۹۸۱: رونوشت کاربنی

۱۹۸۴:داستان یک سرباز

۱۹۸۶: قدرت

۱۹۸۷: آزادی را فریاد کن

۱۹۸۸: برای ملکه و کشور

۱۹۸۹: کوئین توانا

۱۹۸۹: افتخار

۱۹۹۰: قلب اجاره‌ای

۱۹۹۰: بهترین بلوز

۱۹۹۱: کمانه

۱۹۹۲: میسیسیپی ماسالا

۱۹۹۲: مالکوم ایکس

۱۹۹۳: هیاهوی بسیار برای هیچ

۱۹۹۳: فیلادلفیا

۱۹۹۳: پرونده پلیکان

۱۹۹۵: جزر و مد سرخ

۱۹۹۵: چیره‌دستی

۱۹۹۵: شیطان در لباس آبی

۱۹۹۶: شجاعت در زیر آتش

۱۹۹۶: همسر واعظ

۱۹۹۸: فروافتاده

۱۹۹۸: او بازی را برد

۱۹۹۸: محاصره

۱۹۹۹: شکارچی استخوان

۱۹۹۹: توفان

۲۰۰۰: تایتنز را به یاد آور

۲۰۰۱: روز تعلیم

۲۰۰۲: جان کیو

۲۰۰۲: آنتوان فیشِر

۲۰۰۳: خارج از زمان

۲۰۰۴: مردی در آتش

۲۰۰۵: کاندیدای مَنچوری

۲۰۰۶: مرد نفوذی

۲۰۰۶: فرا زمان(دژا وو)

۲۰۰۷: گانگستر آمریکایی

۲۰۰۷: مناظره‌کنندگان بزرگ

۲۰۰۹: گرفتن پلهام ۱۲۳

۲۰۱۰: کتاب ایلای

۲۰۱۰: توقف‌ناپذیر

۲۰۱۲: خانهٔ امن

۲۰۱۲: پرواز

۲۰۱۳: ۲ اسلحه

۲۰۱۴: اکولایزر

۲۰۱۶: هفت دلاور

۲۰۱۶: حصارها