ویتوریو گاسمن (به ایتالیایی: Vittorio Gassmann) کارگردان و بازیگر تئاتر و سینمای ایتالیایی است. وی را یکی از بزرگترین بازیگران ایتالیا برمی شمرند. معمولاً وی را به عنوان بازیگری حرفه‌ای، با استعداد و منتقدی جذاب می‌شناسند.

وی در شهر جنوا در ایتالیا زاده شد. پدرش آلمانی و مادرش یک یهودی اهل شهر پیزا ی ایتالیا بود.

در سال ۱۹۷۵ برای بازی در فیلم بوی خوش زن به کارگردانی دینو ریزی برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم کن شد.

این بازیگر شهیر در در ۲۹ ژوئن ۲۰۰۰ در سن ۷۷ سالگی بر اثر حملهٔ قلبی در خانه‌اش واقع در شهر رم درگذشت.

از جمله فیلم‌های او می‌توان به صحرای تاتارها اشاره نمود.

بخشی از فیلمشناسی

ویتوریو گاسمن در طول بیش از نیم قرن فعالیت هنری در بیشتر از یکصد فیلم بازی کرد.

برنج تلخ (۱۹۴۸)

آنا (۱۹۵۱)

رؤیای زورو (۱۹۵۲)

سمبررو (۱۹۵۳)

راپسودی (۱۹۵۴)

جنگ و صلح (۱۹۵۶)

تمپست (۱۹۵۸)

آدم‌های ناشناس (۱۹۵۸)

جنگ بزرگ (۱۹۵۹)

معجزه (۱۹۵۹)

باراباس (۱۹۶۱)

آخرین داوری (۱۹۶۱)

سبقت (۱۹۶۲)

زمان سخت شاهزادگان (۱۹۶۴)

بیا درباره زن‌ها حرف بزنیم (۱۹۶۴)

اسکی مارپیچ (۱۹۶۵)

بازی کثیف (۱۹۶۵)

شیطان عاشق (۱۹۶۶)

زن ضربدر هفت (۱۹۶۷)

ارواح – به سبک ایتالیایی (۱۹۶۸)

طلاق (۱۹۷۰)

بوی خوش زن (۱۹۷۴)

صحرای تاتارها (۱۹۷۶)

یک عروسی (۱۹۷۸)

کوئینتت (۱۹۷۹)

تراس (۱۹۸۰)

تمپست (۱۹۸۲)

خانواده (۱۹۸۷)

۱۰۰۱ شب (۱۹۹۰)

خفتگان (۱۹۹۶)

شام (۱۹۹۸)

لوکینو ویسکونتی (۱۹۹۹)