سخنان تند ابراهیم حاتمی کیا در حاشیه اختتامیه جشنواره فیلم فجر در روزهای اخیر حواشی فراوانی به همراه داشته است. سخنان کوبنده و در عین حال عجیب از این فیلمساز مشهور ایرانی که باعث شکل گیری بحث های فراوان در فضای مجازی گردیده است.

اینبار در پنج برتر تصمیم گرفته ایم تا به « 5 نکته ای که ابراهیم حاتمی کیا باید بیاموزد! » بپردازیم. نکاتی که شاید اگر او رعایت کند بتواند فیلمساز بهتری شود و بر کیفیت آثارش افزوده شود و حاشیه های تمام نشدنی او نیز کاهش یابد!

5- ظرفیت نقد : یکی از مهمترین ویژگی های هر هنرمندی میزان نقد پذیری آن است. یعنی جایی که اثری هنری خلق می شود و سپس بصورت عمومی در معرض نمایش قرار می گیرد تا بازخوردهای اجتماع و کارشناسان آن حوزه، ضمیمه اثر هنری مذکور شود. در این وضعیت، اثر با دو رویکرد مواجه است. یکی آنکه لب به تمجید از اثر می گشاید و دیگری نفی و انتقاد از آن. ابراهیم حاتمی کیا باید بیاموزد که در حوزه نقد، آثار او فقط متعلق به دسته اول نیست و دسته دومی هم وجود دارد که باعث می شود اصل مفهوم « نقد » فراموش نشود. او باید بیاموزد که ظرفیت نقد داشته باشد.

4- فیلم مقدس نیست! : ظاهراً ابراهیم حاتمی کیا ابداً به این مورد اعتقادی ندارد که یک فیلم سینمایی هرگز و تحت هیچ عنوان قرار نیست اثر مقدسی باشد و از انتقاد مبرا. یک فیلم کما اینکه شایسته ترین آثار تاریخ سینما نیز باشند و درباره هر موضوعی که ساخته شده باشند، نیازمند بررسی و تحلیل می باشد تا در نهایت برای افکار عمومی، وضعیت کلی فیلم عیان گردد که آیا ارزش تماشا دارد یا خیر. اما به نظر می رسد که ابراهیم حاتمی کیا به نقطه ای رسیده که می خواهد هاله ای مقدس دورِ فیلم جدیدش ترسیم نماید تا از انتقاد دور باشد! او باید بیاموزد که فیلم « مقدس » نیست.

3- سیمرغ : ابراهیم حاتمی کیا فیلمسازی بوده که همواره حضورش در جشنواره فیلم فجر با دریافت سیمرغ همراه بوده و کمتر زمانی را به خاطر داریم که اثری از او به نمایش درآمده باشد و حداقل در چندین رشته نامزد دریافت سیمرغ نشده باشد. جشنواره فیلم فجر همواره حضور او را در تمام ادوار جشنواره به نیکی یاد کرده و درست یا غلط، به نشانه احترام نام او را در میان دریافت کنندگان و یا حداقل، نامزدهای سیمرغ قرار داده است. با اینحال به نظر می رسد که حاتمی کیا به این هم قانع نیست و تمام سیمرغ ها را می خواهد! او باید بیاموزد که قرار نیست سیمرغ همیشه متعلق به او باشد!

2- صدا و سیما : ابراهیم حاتمی کیا در اختتامیه جشنواره فیلم فجر گفت که از صدا و سیما پیش خدا شکایت می برد چراکه حمایت تمام و کمال از فیلم او انجام نداده و منتقدانش را سرجای خود ننشانده! در واقع انتظاری که حاتمی کیا از صدا و سیما داشته این بوده که در زمان پوشش جشنواره فیلم فجر ، تمام برنامه های سینمایی به فیلم « به وقت شام » اختصاص داده شود و پیوسته از آن تمجید نماید! ویژگی که بصورت پیشفرض می بایست باعث تمجید از صدا و سیما به دلیل بی طرفی اش باشد، در اینجا مورد انتقاد ابراهیم حاتمی کیاست که چرا بی طرفی را رعایت کرده و دیگر آثار جشنواره  را تار و پود نکرده تا فقط « به وقت شام » و شخص او در عرصه باقی بمانند! ابراهیم حاتمی کیا باید بیاموزد که به اصل بی طرفی در رسانه اعتقاد داشته باشد!

1 - قواعد رقابت : نکته مهمی که ابراهیم حاتمی کیا طی تمام این سالها از آن غافل بوده این است که جشنواره فیلم فجر، محل رقابت بزرگی است که تمام ویترین سال سینمای ایران در آن به نمایش درآمده و به داوری گذاشته می شود. هر فیلمسازی می بایست هنگام ورود به جشنواره قواعد آن را هم بپذیرد و این قانون ساده و بدیهی را در ذهن خود بسپارد که جشنواره یعنی « رقابت » و نه فرش قرمز برای یک فیلم خاص. اما حاتمی کیا چنین عقیده ای ندارد. او اثر خود را به جشنواره آورد تا تعریف و تمجید یکپارچه از اثرش را شاهد باشد و البته تمام سیمرغ های کوچک و بزرگ را از آن خود کند و زمانی که چنین نشد، برآشفت و مثل همیشه فریادش به آسمان رفت؛ گویا او هرگز به رقابت اعتقادی نداشته! ابراهیم حاتمی کیا باید بیاموزد که جشنواره محل رقابت فیلمهای گوناگون با یکدیگر است و هرگز محلی برای رونمایی از اثر یک فیلمساز نبوده و نخواهد بود!